Een lepeltje lekkers
De herfst is nu echt in het land. ‘s Ochtends als ik mijzelf uit bed hijs, is het nog donker, en ‘s avonds – als ik slaapliedjes zing voor de meisjes – alweer. De blaadjes vallen “en masse” van de bomen en de regen is er meer dan mij lief is.
En met de herfst vullen de winkelrekken zich ook met nieuw lekkers: een verse oogst appels, boschampignons en pompoenen in alle maten en kleuren. Die laatste zijn niet echt mijn vriend: ik ben over het algemeen geen liefhebber van zoete groenten – denk wortels en pastinaken – en die enorme oranje ondingen hebben dan ook nog de neiging om tot moes te koken als ze een halve minuut op het vuur staan. Maar het zijn nu eenmaal seizoensgroenten, en dus wilde ik ze toch nog een kans geven.
Het was weliswaar niet de eerste keer dat ik een poging ondernam er iets eetbaars mee te fabriceren. Ik probeerde de geroosterde variant in salades, de soepen met alle mogelijke toevoegingen – kokosmelk, gember, paprika en komijn, het Ottolenghi-allegaartje, … maar niets kon mij helemaal overtuigen.
Voor een nieuwe poging nam ik er meteen alles bij wat het geheel wél mijn smaak kon maken:
- genoeg kruidigheid (tijm)
- extra hartigheid (feta en spek)
- een snuifje bitter (radicchio)
- wat pit (pesto)
- een beetje troost (pasta)
- een pompoensoort die genoeg body heeft om een kwartier op het vuur te doorstaan (butternut)
en mengde dat alles met een grote dosis Lieziepeasy: gemakkelijk, snel, weinig afwas. En het is toch wel gelukt zeker?! Deze schelpjespasta heeft mij helemaal over de streep getrokken. Ik zet hem deze herfst zeker nog op tafel.
Van begin tot einde duurt dit ongeveer 40 minuten. Na afloop heb je welgeteld één pot af te wassen, de rest kan grotendeels in de vaatwas.
Commentaar van de meisjes:
- Oudste: “Ik lust die rode sliertjes niet… (proeft) mmm, zo lekker”.
- Jongste: “Wil ni ete, coco ete” (en coco betekent speculoospasta, voor de geïnteresseerden). Een minuut later: “kaka daan”…
Gemiddeld genomen – als ik de man die na een kort intermezzo aan het verzorgingskussen instemmend knikte, meereken – een succes dus.
Nog enkel tips om je op weg te helpen:
- De pompoen kan je het makkelijkst schillen met een dunschiller. Enkel aan de ronding van de butternut lukt het wat moeilijker, daar moet je retoucheren met een aardappelmesje.
- Geen radicchio te bespeuren? Met wit- of roodlof, of zelfs rucola, lukt het ook.
- Liever geen vlees? Laat de spekjes gewoon achterwege: heb ik al getest en is ook héérlijk.
- Geen conchigliette te vinden in je plaatselijke supermarkt? Neem orzo, risoni of een andere kleine pastasoort.
- Als je pasta op deze manier kookt, heeft die over het algemeen wat meer kooktijd nodig dan wat op de verpakking staat: reken ongeveer 2 minuten extra.
Voila, nu weet je alles dat je moet weten: aan de slag dus!
Wat heb je nodig?
olijfolie
1 rode ui, fijngesneden
1 teentje look, geperst
150 g gerookt spek, in blokjes
een halve butternutpompoen, geschild en in blokjes van 2 op 2 cm gesneden
blaadjes van een tiental uit de kluiten gewassen takjes tijm
300 g conchigliette of andere kleine pasta
650 ml kokende groentebouillon
een halve radicchio, in reepjes gesneden
150 g feta, in blokjes
peper en zout
Voor de hazelnootpesto
50 g platte peterselie
50 g hazelnoten
1 teentje look
75 g manchego of een andere goed doorsmakende harde kaas
olijfolie
peper en zout
Hoe ga je tewerk?
Verhit een beetje olijfolie in een grote pan of wok, waarop je een deksel hebt.
Bak er ui, look en spek in aan.
Als deze beginnen te kleuren, voeg je de pompoen en tijm toe.
Bak tot ook de pompoen goudbruine randjes krijgt.
Gooi er de pasta bij en roer tot de schelpjes bedekt zijn met een laagje olie.
Blus met de groentenbouillon.
Zet het deksel op de pan en kook volgens de aanwijzingen op de verpakking.
Roer af en toe en voeg eventueel wat extra bouillon toe.
Maak intussen de hazelnootpesto.
Rits de blaadjes peterselie van de steeltjes, en doe ze samen met de hazelnoten, het teentje look en de kaas in een blender en mix fijn.
Leng aan met olijfolie tot je een vrij lopende pesto krijgt.
Kruid bij met peper en zout.
Check of de pasta gaar is. Zo niet, voeg extra water of bouillon toe en wacht tot deze door de pasta is opgenomen.
Roer de radicchio door de pasta, en blijf roeren tot de blaadjes geslonken zijn.
Roer er ook de feta door.
Kruid met peper en zout.
Serveer met hazelnootpesto.
Ik bedacht dit recept voor de Libelle Lekker Foodbloggerswedstrijd. Hopelijk valt het in de smaak van de jury!
Deze avond gemaakt en amai, dat gaat hier nog op tafel komen. Echt heel lekker, bedankt voor het delen!
En complimenten ook voor de mooie foto’s, die mij grotendeels overtuigd hebben. Puur op basis van de ingrediënten (pompoen combineren met radicchio en daar dan nog eens feta en pesto bij, unk?) zou ik dit gerecht misschien niet eens uitgetest hebben.
Bedankt voor de complimenten, en blij dat het gesmaakt heeft! Ik vond het ook en verrassende maar erg lekkere combinatie!
Leuk recept! Ik probeer zeker eens de vegetarische variant, ‘t lijken me verrassende combinaties, maar zeker niet slecht! Veel succes met de wedstrijd!
Bedankt! 🙂
Dat klinkt lekker ! En met pasta, mmmmmmm. Nu kunnen we voor elkaar beginnen duimen 🙂
Inderdaad! Ik ben enorm benieuwd wat het wordt! 🙂
Mmm lijkt me lekker! Mooie foto ook.
Bedankt Julie! Nu is het bang afwachten… 😉
Mmmmm, pompoen! Love it, voor mij is dat de ultieme herfstgroente:-) je recept ziet er lekker uit, misschien leer je me zo radicchio eten, want daar ben ik op mijn beurt dan niet zot van 🙂
Hierin is de smaak minder bitter, dus zeker ns proberen!