5 oktober 2013. Ik open mijn laptop en tokkel snel wat woordjes op het scherm. Ik lees even na en klik op “publish”. Een lepeltje lekkers – toen nog onder de welluidende naam “Lieziepeasy” – was geboren. De weken nadien herhaalde ik datzelfde ritueel bijna dagelijks. Ik kroop na het avondmaal en als de kindjes in bed lagen snel nog even achter mijn computer om uit te typen wat we die dag gegeten hadden. Ik nam een fotootje met mijn compact camera en publiceerde de post. Meer was het niet.
Enkele maanden na datum begon ik te beseffen dat niemand mijn posts zou lezen als ik niet wat meer aandacht zou besteden aan hoe ze eruit zagen. Zelf de ingrediënten en bereidingswijze moeten distilleren uit een platte tekst is voor de lezer nu eenmaal niet zo handig. En als je gerecht eruit ziet als het avondmaal van een hond rond een bergje couscous (ook als is dat avondmaal een authentieke Ottolenghi), dan zal de gemiddelde Facebook gebruiker niet snel geneigd zijn door te klikken naar je culinaire blog.
Perfectionistisch als ik ben, begon ik mij in het hele blog-gebeuren te verdiepen. Ik las boeken, nam deel aan workshops en volgde opleidingen. Langzaamaan begon mijn blog te groeien. Ik leerde heel wat inspirerende mensen kennen, die mij – zonder het zelf te beseffen – uitdaagden om er nóg meer uit te halen.
En ja: dat leverde ook wat op! De bezoekersaantallen op de site stegen, mijn Facebookpagina barstte uit zijn voegen, en de eerste uitnodiging voor een “bloggersevent” was een feit. De Carrefour barbecue, het etentje bij Graanmarkt 13, de fotoshoots voor Nina en Kook!, de kookworkshop bij Lieve en mijn eigen “rode loper”-moment op de Knack Weekend Blog Awards zijn stuk voor stuk herinneringen die ik koester.
Een lepeltje lekkers kwam in een wervelwind terecht. Voor ik het wist holde ik van event naar event – want het was toch allemaal zo leuk, schreef ik aan de lopende band berichten over de nieuwste rijstsoort die ik ongevraagd in mijn brievenbus vond, checkte ik bijna 30 keer per dag mijn lezersstatistieken en oh ja, mijn lunch moest ik toch gauw nog even op Instagram zetten. De blog groeide boven mijn hoofd, hij dicteerde wat er gebeurde terwijl ikzelf in de passagierszetel zat.
Na een tijdje afwezigheid in januari van dit jaar heb ik voor mijzelf uitgemaakt waar ik met Een lepeltje lekkers naartoe wil, en wat ik echt belangrijk vind. En dat zijn: goeie foto’s, inspirerende verhalen, goed geschreven teksten. Dat die niet komen door elke week dwangmatig 2 keer te publiceren, dat weet ik intussen ook. En dus probeer ik te matigen. Jullie lijken dat wel te smaken! Een positieve reactie, een post die zomaar gedeeld wordt, een <3 onder mijn Instagram-beelden… Je kan je niet voorstellen hoeveel energie ik daaruit haal.
12 september 2017. Ik krijg een mailtje in mijn mailbox. Nietsvermoedend begin ik te lezen, maar bij elk woord slaat mijn hart een tikje sneller. Ik blijk genomineerd voor de Belgian Foodblog Award. En dan nog wel in de categorie Best Food Photography. Lees ik dat goed? Voor mijn beelden, die begonnen als een noodzakelijk kwaad bij een inderhaast uitgetypt tekstje? Voor die foto’s die nu meer en meer een passie worden, die ik met vallen en opstaan probeer te maken terwijl de poes mijn geïmproviseerd reflectiepaneel (lees: isomo) omver loopt en mijn jongste dochter naar de appel op mijn canvas grijpt? Ik voel mij vereerd!
De roze wolk waar ik sinds 12/9 op rond zweef, zou natuurlijk nóg rozer kunnen worden als ik die award in de wacht zou slepen. En daarbij kunnen jullie helpen. Stemmen kan via de website van de awards vanaf nu tot en met 15 oktober. Opgelet! 1 klik volstaat, dus zorg dat je meteen op Een lepeltje lekkers klikt. (en denk dus niet: “ik ga eerst eens op die andere klikken om te zien hoe die blogs eruit zien”, want dan heb je dus al op de verkeerde gestemd… Geloof me: ik spreek uit ervaring!)
Dus: als de bliksem naar www.belgianfoodblogawards.be, doorklikken op “Award categories”, “Click here to vote for best food photography” en tenslotte op “Een lepeltje lekkers”. Je hoeft geen gegevens achter te laten, een muisklik volstaat. Het staat jullie uiteraard vrij om al jullie vrienden, familie, buren etc. op te roepen om ook voor Een lepeltje lekkers te stemmen, daar zou ik uiteraard niks op tegen hebben!
20 oktober 2017. Ik ga met mijn lieve vriendin Ann naar de uitreiking in zaal Lux. Alweer een vinkje op de blog bucket list waarvan ik niet wist dat ik hem had… Wat de uitkomst ook moge zijn, ik ga er met volle teugen van genieten. De avond wordt hoe dan ook een feest. Een beetje voor Een lepeltje lekkers, een beetje voor mij, maar vooral heel veel voor jullie. Want zonder jullie, lieve lezers, zou Een lepeltje lekkers een ordinair receptenschriftje zijn. Beduimeld en vol heerlijke recepten, dat wel, maar zonder de warmte die ik dankzij jullie mag ondervinden.
Liefs,
Annelies
Je hebt echt een ongelofelijk mooie weg afgelegd, en daar mag je zeker voor beloond worden. Ik heb al gestemd 🙂
Bedankt Sofie! <3
Gestemd.
Veel succes!
Bedankt! ?
Geniet ervan!
Bedankt Els, dat ga ik zeker doen! ❤️
Succes! Wat een leuk verhaal ook.
Ik mail je om eens af te spreken.
Groetjes
Nina
Bedankt Nina! ?