In aanloop naar de feestdagen zet ik graag wat andere levensgenieters in de kijker om hun feesttradities te leren kennen. Neem mee een kijkje in hun keuken (en die van hun familie) en ontdek hoe zij de mooiste tijd van het jaar doorbrengen, welk gerecht zeker niet mag ontbreken en welke tradities ze graag in ere houden.
Vandaag treden we eens buiten de platgetreden paden van de foodbloggers, en heb ik de feesttradities van Liesje van Lisa Mateo BCN voor jullie klaar staan. Liesje woont voor enkele jaren met haar gezin in Barcelona, en dat levert op Instagram een leuke account vol Barcelonese inspiratie, gemengd met Belgische flair op. Wij hebben elkaar nog nooit ‘echt’ ontmoet, maar zijn elkaar deze zomer blijkbaar wel eens in Sluis bij hetzelfde restaurant gepasseerd. Dat zegt iets over goede smaak ;). Lezen jullie mee hoe Liesje en haar gezin onze feesttradities met de Spaanse combineren?
“Als kind waren de feestdagen bij me thuis niet de gezelligste tijd van het jaar. Twee ingrijpende familiale gebeurtenissen vonden namelijk plaats op 25 en 31 december, wat ervoor zorgde dat mijn moeder niet bepaald uitkeek naar die typische kerstsfeer. Daarbij kwam ook nog de scheiding van mijn ouders toen ik vijf was, wat de feestdagen niet makkelijker maakte. Toch ben ik altijd gek geweest op deze periode van het jaar.
Gelukkig kwam daar verandering in toen ik mijn man leerde kennen, bij wie de feestdagen wél altijd uitgebreid werden gevierd. Vanaf Sinterklaas begint het bij ons te kriebelen en het weekend nadien versieren we het huis vol enthousiasme met kerstdecoratie.
Onze kinderen gaan naar een Britse internationale school, waar kersttradities groots worden gevierd. Ze zingen alle Engelstalige kerstnummers mee, ze dragen een Christmas jumper en ze bereiden zich elk jaar voor op de Christmas show, waarin elke klas een dansje opvoert op een bekend kerstlied. Door die beleving zit de kerstgekte ook helemaal in onze kinderen.
Toen we nog in België woonden, vierden we Kerstmis zowel op 24 als op 25 december, telkens met een deel van de familie. Nu we in Barcelona wonen, vieren we het soms alleen, afhankelijk of er iemand op bezoek is. De meeste van onze internationale vrienden reizen tijdens de feestdagen terug naar hun thuisland of naar een andere bestemming, en onze Spaanse vrienden vieren vaak in intieme familiale kring. We houden er daarom aan vast om kerstavond, 24 december, te vieren zoals we dat in Vlaanderen gewend waren. Op 25 december houden we het eenvoudig. Dan gaan we wandelen in de stad die steeds schitterend versierd is of we bezoeken de lichtshow in Hospital Sant Pau, en eens thuis bakken we wafels.
Onze kerstavond begint met een uitgebreid aperitief, vergezeld van lekkere hapjes en natuurlijk cadeautjes! Daarna volgt een feestelijk diner, en de avond sluiten we graag af in de zetel, lekker ontspannen in pyjama met een dessertje.
Onze dochters helpen graag mee: Léonie, onze tweede dochter, neemt de tafelversiering voor haar rekening, en Eloïse, de oudste, helpt enthousiast mee in de keuken en zorgt voor de hapjes. Voor het hoofdgerecht kiezen we steevast voor iets Vlaams. Een paar jaar geleden reed mijn man zelfs tot voorbij Tarragona (anderhalf uur rijden enkele rit) om bij een Belgische slager een gourmetschotel te halen. Vorig jaar kochten we een gevulde kalkoenrollade op de markt in onze buurt. Alleen miste ik daar wel de typisch Vlaamse aardappelkroketjes bij.
We laten de meeste Catalaanse kersttradities aan ons voorbijgaan, op eentje na. Zo eten we geen torró (de Catalaanse versie van nougat) bij de koffie na het kerstmaal, en op 25 december ontbreekt de traditionele sopa de galets (soep met grote slakvormige pasta) bij ons aan tafel. Catalanen hebben op 26 december nog een extra vrije dag voor het feest van Sant Esteve, waarbij ze vaak canelons eten. Dit gerecht, een soort cannelloni gevuld met restjes van het kerstmaal, slaan wij ook over.
Een Catalaanse traditie die we wél in huis hebben? Een Caganer, een figuurtje dat letterlijk “kakker” betekent, en dat we in de kerststal naast de boom zetten. Aanvankelijk moest ik wennen aan dit opmerkelijke beeldje, maar sinds ik weet dat het geluk, vrolijkheid en voorspoed symboliseert, heeft de Caganer een plekje bij ons gekregen.
Het is ook mijn voornemen om een Tió de Nadal aan te schaffen. Niet zozeer omdat het zo’n ‘vredelievende’ traditie is, maar wel als mooie herinnering aan onze tijd hier in Barcelona. De Tió, een vriendelijk ogende boomstronk met een gezichtje en een hoedje, is favoriet bij de kinderen omdat hij “cadeautjes brengt“. Het ritueel bestaat erin dat kinderen de Tió slaan met een stok en een liedje zingen om hem – vergeef me de woordkeuze – te laten schijten. De kleine cadeautjes die uit de Tió komen, zijn een opwarmertje voor de échte cadeaus die op 6 januari door de Reyes Magos (de Drie Koningen) worden gebracht.
Zo omarmen we onze eigen, warme feesttradities, terwijl we ook een vleugje Catalaanse charme in huis halen.”
0 reacties