Ze was er helemaal klaar voor. Ze babbelde erover, wou ‘s avonds na de crèche altijd nog eens een kijkje gaan nemen, en stapte maandag gezwind – met haar nieuwe vossenboekentas op de rug – richting schoolpoort. Ze snelde direct richting haar vriendinnetje “Soksanne” (haar uitspraak van Roxanne) en begon een beetje gek te doen. En dan ineens: tranen. Armpjes rond mijn nek gekneld, hoofdje op mijn schouder, krulletjes in mijn nek. Zo vlot als het met de oudste ging, zo moeilijk gaat het met de jongste.
En ja, ik weet het: we zijn nog maar de vierde dag van nog maar de eerste week, maar toch breekt mijn hart elke dag een beetje meer als ik haar krijsend moet achterlaten, als ik haar armpjes van mij losruk en als ik haar krulletjes zie schudden van het wenen. Waar ze maandag nog vrolijk meedeed in de klas, had ze dinsdag de hele dag wat hulpeloos lopen treuren. En gisteren liep ze mij huilend achterna in de gang.
Gelukkig had ze nadien al weer wat meer meegedaan, na de crisis van de ochtend toch goed meegespeeld en geschilderd. Hopelijk krijgen we vandaag een vergelijkbaar scenario, en liefst zonder de vastgeknelde armpjes, het verborgen gezichtje en de schuddende krulletjes. Want mijn hart kan het niet aan. Wat een moeder lijden kan…
Om ‘s avonds de glimlach terug wat meer op de vermoeide gezichtjes te krijgen, zocht ik mijn toevlucht tot Nigella. Want zij weet altijd raad op momenten als deze, zij weet wat je nodig hebt en wat troost biedt. En deze courgettekoekjes passen uitstekend in dat rijtje: verrassend lekker, snel klaar, fris maar toch hartig, knapperig maar toch smeuïg. Ideaal voor een zonnige dag, of om een overvloed aan courgettes in de moestuinen straks op een originele manier te verwerken.
Bron: Voor altijd zomer van Nigella Lawson
Wat heb je nodig?
3 courgettes
4 pijpajuintjes, fijngehakt
250 g feta
een handvol peterselie, grof gehakt
een handvol verse munt, grof gehakt
1 el gedroogde munt
1 tl paprikapoeder
120 g bloem
zout en peper
3 eieren, losgeklopt
olijfolie
2 limoenen
Hoe ga je tewerk?
Rasp de courgettes grof.
Spreid ze uit op een keukenhanddoek en laat een half uurtje uitlekken.
Doe de pijpajuin, verkruimelde feta, gehakte peterselie en munt in een kom en meng er gedroogde munt, paprikapoeder en bloem door.
Kruid royaal met peper en zout.
Roer er geleidelijk aan de losgeklopte eieren door en nadien ook de geraspte courgette. Niet schrikken als je een kleverig, vrij vloeibaar geheel krijgt: dat hoort zo!
Verhit een scheut olijfolie in een pan met antikleeflaag tot goed heet.
Lepel er eetlepels van het courgettemengsel in en strijk een beetje glad.
Bak ze enkele minuten per kant tot ze goudbruin zijn.
Laat uitlekken op keukenpapier.
Ga zo verder tot al het beslag opgebruikt is.
Snij de limoenen in partjes en leg bij de courgettekoekjes.
Dankzij je tbt post maakte ik gisteren deze koekjes en manlief was er superfan van. Hoe gaat het nu op school met je lieve krullebol? Ik hoop zo hard dat het beter gaat dan vorig schooljaar!
Ha, ik ben blij! Je hebt nochtans niet het gemakkelijkste recept gekozen (dit soort “koekjes” zijn meestal nogal moeilijk om te draaien), maar ze zijn inderdaad érg lekker! 🙂
Met Margot gaat het dit jaar véél beter! Het afscheid ‘s ochtends blijft moeilijk, en traantjes zijn er nog regelmatig, maar ik merk aan alles dat ze tevreden is op school. Ze is een heel ander kind. Oef! 😉
Ik ben blij te horen dat Margot het nu zo veel beter stelt dan vorig jaar. Traantjes zijn nooit fijn, maar het is toch al een wereld van verschil met wat jullie vorig jaar meemaakten…
De koekjes draaiden vrij vlot, het duurde alleen een poosje voor ze allemaal gebakken waren. Maar echt, het was de moeite meer dan waard!
Ik las net je reactie op talesfromthecrib en lees nu je verhaal hier en OOH die herkenbaarheid…
Hier verloopt het net hetzelfde. Het afscheid telkens met veel tranen en drama en niet meer weten wat ik nog moet doen. Telkens stress, en ik zou zo kunnen meehuilen. Moest het bij jou beteren en je kent nog enkele trucjes, dan hoor ik het graag ;-). Veel succes nog daar!
Bedankt, ook voor jou veel succes! Ik hoop dat het nu toch beter gaat. Deze zomer is ze enkele dagen naar de opvang op school geweest, en daar heeft ze enkel de eerste dag geweend. Dus nu heb ik er goeie hoop op dat het nu ook snel zal beteren. Maar als er tegen het einde van de week nog geen verbetering is, ga ik weer emotioneel worden denk ik… 🙁
PS: Ik lees net ook je reactie daar… Een beetje hetzelfde verhaal zie ik. En vorig jaar begon het al van bij het opstaan (lastig zijn, wenen, op weg naar school heel de tijd “neuten”, huilen…). En vanaf het moment dat ik er na school thuis mee binnenstapte: net hetzelfde tot ze in haar bed lag. Het was duidelijk allemaal veel te veel voor haar. Velen zeggen dan “als je weg bent, is dat wenen direct gedaan”, maar wat als dat niet zo is? Het beeld van toen ik haar de eerste avond ging ophalen – ze zat alleen op de speelplaats, rugje tegen de muur, peuterend aan een koekje, knuffeldoekje helemaal nat, oogjes rood doorlopen, tranen op de wangen – is op mijn netvlies gebrand…
Lekker! Ik maak ze zelf altijd met gerookte zalm er bij.