Ongefilterd (3)

7 september 2019 | Verhalen

Ik weet dat het lijkt alsof ik hier het laatste jaar – of misschien al zelfs twee jaren – weinig geblogd heb. Dat lijkt niet alleen zo, dat is ook zo. Mijn to do lijsten leken steeds langer en langer te worden, en dus schoof de blog telkens weer een plaatsje naar achter.

De waarheid is dat ik het niet enkel aan de drukte kan wijten. Naast een gebrek aan tijd is het vooral ook door een doorgedreven perfectionisme. In de begindagen nam ik ‘s avonds na het eten gewoon een snelle “snapshot” van onze maaltijd, en zwierde dan vlug ook het recept online. Met de jaren kwam echter de specialisatie. Waarom enkel recepten uit kookboeken, als je ook zelf iets kan bedenken? Waarom genoegen nemen met een snel genomen foto met de digitale camera, als je ook een mooi gestyled beeld met een spiefgelreflex kan nemen?

Die verfijning vind ik nog altijd boeiend en heeft mij zeker geen windeieren gelegd. De bezoekersaantallen en reacties namen toe, Een lepeltje lekkers werd door de vakpers opgemerkt en ik kreeg de kans af en toe in opdracht te werken. Allemaal fantastisch, en ik hou ervan om mij te bekwamen, om dingen bij te leren en uit te puren. Schrijven heb ik altijd leuk gevonden, en food fotografie is een nieuwe hobby geworden.

Beetje bij beetje sloop er echter een vorm van onzekerheid in mijn werk. Ik wilde mijn Instagram-feed mooi eenvormig en gestileerd houden, van elk nieuw recept moesten er minstens drie mooie beelden online, iedere blogpost moest poëtisch en gebald geschreven worden.

Annelies Vermeir 3 / www.eenlepeltjelekkers.be
  • Pin

Het resultaat? Er verschijnt bijna niks meer online. Ik besefte het pas onlangs, toen ik in een Facebookgroep voor bloggers een poll invulde met het waarom van weinig of niet meer bloggen. Ik kruiste “beetje overweldigd door alles wat erbij komt kijken (goeie beelden, mooie teksten, social media, …)” aan.

En ineens was het mij duidelijk. Bij de start beschouwde in mijn blog als speeltuin: een ruimte waar ik ongestoord dingen kon uitproberen en ja, ook fouten kon maken. Want – ach ja, een paar dagen later verschijnt er een nieuwe post en schuift de “foute” weer een plaatsje naar onder. Het is ook dat wat mij bijna 6 jaar geleden over de streep trok om te starten: het ongefilterde, het pure, het eerlijke.

Dus, lieve lezers, ik probeer vanaf nu weer gewoon wat meer te schrijven. Is het niet mogelijk om foto’s te maken? Dan wordt het een ononderbroken tekst, zoals deze. Zijn de foto’s niet zoals ik gewild had? Zolang het recept goed is, mag het toch online. En als ik ergens enthousiast over ben, dan schrijf ik er gewoon over. Of dat nu 100% binnen mijn structuur past of niet.

Ik hoop binnenkort ook de tijd te vinden om de site wat bij te schaven, met een nieuwe lay-out en vooral ook een betere zoekfunctie. Zo blijven mijn recepten ook 6 jaar na datum nog goed vindbaar.

Herkennen jullie de twijfel en de drang naar perfectie ook, uit jullie persoonlijk of professioneel leven? Hebben jullie ook wel eens twijfels die jullie verhinderen om gewoon “door te doen”? En vooral: hoe maak je de klik om dit uiteindelijk overboord te gooien? Ik lees het graag in de reacties!

27 Reacties

  1. Anja VH

    Zo herkenbaar! Ook ik durf wel eens blokkeren in mijn drang naar perfectie. Vermoeiend soms. Blijf vooral doen wat je graag doet! En het hoeft niet altijd perfect te zijn. Ook zonder blitse foto’s volg ik je graag! x

    Antwoord
  2. fiekefatjerietjes

    Heel herkenbaar! Enkele jaren geleden wou ik zelfs stoppen met mijn blog, hierdoor. Maar toen begon ik over heel wat andere dingen te schrijven dan recepten, en ik probeer de lat minder hoog te leggen. Maar heel vaak denk ik nog: ik durf dit niet delen, of wie zou dit nu lezen?
    Ik kom hier heel graag! Je blog is enorm geëvolueerd, ‘uitgepuurd’ zoals je zelf schrijft. Perfectionisme vind ik zeker geen slechte eigenschap, de balans moet een beetje gezond blijven natuurlijk 🙂

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      En jouw verhaal is dan ook weer heel herkenbaar voor mij! Soms moeten we de lat inderdaad wat minder hoog leggen… Het is een kwestie van de juiste balans tussen perfectionisme en realisme te vinden. Niet altijd makkelijk, maar eigenlijk ook wel boeiend :).

      Antwoord
  3. Stefaan

    Heel herkenbaar, heb zelf al 2 jaar niet meer geblogd : ) Knap om je zo kwetsbaar op te stellen Annelies, jij en je blog zijn pareltjes! Ik kijk al uit naar je volgende recept… ook al is het fotoloos ; )

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Bedankt Stefaan! Door weer meer bezig te zijn met mijn blog, merk ik pas weer hoe leuk het is en hoezeer ik het gemist heb.

      Antwoord
  4. Fien

    Heel fijne site waarop ik al veel leuke receptjes vond, waarvoor dank!
    P.S. Wij zoeken allemaal naar een goed evenwicht tussen “moet’jes” & “mag-jes”…;-) Ik hoop dat je blijft posten….zelf zonder prachtige foto’s….Suc6!

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Dank je wel Fien! En inderdaad: ik denk dat “een balans zoeken” voor veel mensen herkenbaar is.

      Antwoord
  5. Else

    Super! Blij dat je terug bent! En niet alles moet perfect, dat is het in het normale leven toch ook niet?! Als de smaken goed zitten en de foto is zoals het er normaal gezien thuis ook uitziet….wie maalt daar nu om.
    Soms is het zelfs frustrerend dat het zelf niet lukt zoals het er op de foto uitziet…. wij hebben, zoals jij ook aangeeft, niet altijd de tijd om perfecte bordjes neer te zetten… drukte, hectiek en andere zaken zitten hier gewoon in de weg….. dat is toch niet meer dan normaal.

    Dus heel blij dat je terug bent, kijk uit naar weer wat meer berichtjes x

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Bedankt Else, super leuk om te horen! En inderdaad: in het echte leven zet je gewoon de potten op tafel, en ziet het er dus ook niet altijd uit zoals in een kookboek ;).

      Antwoord
  6. Toni

    Zullen we daar binnenkort een keer over bijpraten?

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Heel graag Toni! Ik ben wel benieuwd hoe iemand met zóveel meer ervaring daarmee omgaat.

      Antwoord
  7. Van der ee

    Flink !! Succes !!

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Dank je wil Mieke! Binnenkort moeten we nog eens bijpraten “in real life”! xx

      Antwoord
    • De Hantsetters Marinette

      Beste Annelies,voor mijn inspiratie zorg jij nog altijd!Woensdag ll.maakte ik de spaghettischotel met balletjes voor onze oudere kleinkinderen en weer was het hmhm lekker!!!zo zie je maar ik snuiter in jou Lepeltjes lekkers altijd als ik bezoek heb.Dus het smaakt zeker naar nognognog!
      Bedankt en succes met war je onderneemt.Marinette

      Antwoord
      • Een lepeltje lekkers

        Dat is erg leuk om te lezen Marinette! Blij dat het telkens weer smaakt en dat ik je kan inspireren. Dat probeer ik de komende tijd zeker nog (meer) te doen!

        Antwoord
  8. chuchu65

    Mooie post. Eerlijk ook. Ik ben jou beginnen volgen door een prachtige cake waarmee je toen aan een wedstrijd deelnam. Ik herken mezelf zeker in jouw perfectionistische onzekerheden. Ik wil al eeuwenlang iets doen met schrijven, en ben tot hiertoe niet verder geraakt dan een freelance 1-vrouws vertaalzaakje waarmee ik wil doorgaan zonder uit te breiden. Want uitbreiden betekent andere vertalers aanwerven of met andere vertalers samenwerken, en dan zou ik de controle verliezen over de kwaliteit van de geleverde vertalingen. Van perfectionisme gesproken…
    Mijn andere passie ligt in de “free lifestyle”, ofte afgedankte goederen van anderen een nieuw leven geven, heel vaak zoals ik ze krijg, met een minimum aan schoonmaak, soms met wat meer werk. Dat gaat van kleding tot meubilair, en alles wat daartussen ligt. Ik hou me daar al jaren mee bezig, en heb inmiddels dan ook al heel wat mooie spullen verzameld. De logische volgende stap is dan ook de verkoop van vintage en antieke spullen, maar ook daar zit mijn drang naar perfectie in de weg. Want het zou allemaal mooi moeten gefotografeerd worden, en daar moet ik eerst een aantal andere zaken voor op orde stellen. Wat ik op zijn beurt dan weer niet doe door andere dingen die prioriteit hebben…
    Jouw blog ziet er in elk geval schitterend uit, en ik lees regelmatig je recepten en probeer ze ook uit. En het doet deugd om af en toe te lezen dat iemand die al een ogenschijnlijk perfecte blog heeft, ook onzekerheden kent…

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Bedankt voor je reactie. Het klinkt allemaal heel erg herkenbaar. Maar zoals je hierboven kan lezen, heb ik intussen begrepen dat je soms gewoon de stap moet wagen, de sprong in het diepe moet nemen. Zo ben ik ook met mijn blog gestart en ik kan mij nu geen leven zonder meer voorstellen. Het besef dat je jezelf laat tegenhouden door perfectionisme, is de eerste stap. Ik hoop in elk geval dat je binnenkort de moed vindt om in één van jouw twee passies een stapje vooruit te zetten. Gewoon doen! <3

      Antwoord
  9. anna b.

    Het is de twijfel eigen aan mensen die het zo goed mogelijk willen doen. Bij het bloggen heb ik er weinig last van omdat ik het nog altijd als een speeltuin beschouw. Ik vind het gewoon leuk om te doen en het heeft me geholpen mijn gedachten te verzetten toen ik herstelde van een zware burn-out.

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Dat klinkt voor mij heel herkenbaar en is ook een beetje mijn verhaal over hoe ik met mijn blog gestart ben. En ik wil ook graag dat het die uitlaapklep blijft.

      Antwoord
  10. Veerle

    Dat zorgt er dan ineens voor dat ik zelf ook meer goesting heb om iets te proberen. En dat mijn eindresultaat niet zo instagramproof is: so be or. ?

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Voila! That’s the spirit! Soms heb je maar een klein duwtje nodig om het eens van een andere kant te bekijken… Succes! ?

      Antwoord
  11. Willy Bruggeman

    Flinke meid. Blij dat je terug bent

    Antwoord

Laat hier een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Pin It on Pinterest