Enkele weken terug wilde ik iets bakken voor de Dag van de Leerkracht. Het was de dag van onze lunch in Volta. Thuisgekomen had ik de smaak te pakken, en wilde ik niets liever dan in de keuken kruipen. Ik was al een aantal weken aan het denken om eens madeleintjes uit te proberen, en dit leek het uitgelezen moment. Het zou een “first” zijn, maar overmoedig (waarschijnlijk door de wijn bij de lunch) dacht ik dat het wel los zou lopen.

Ik vond in mijn overvolle boekenkast twee receptjes, één in het Bakboek en één in Dagelijkse Kost. Normaalgezien vertrouw ik blindelings op het Bakboek voor dit soort bakprojecten, maar omdat in hun recept alkali gebruikt werd, en ik geen zin had om nog naar de apotheker te lopen om daar dan in het lang en het breed uit te leggen waarom ik in godsnaam alkali nodig had (neen mevrouw, ik heb geen probleem met de juf, ik wil haar net een cadeautje doen *zucht), koos ik maar voor Dagelijkse Kost.

Het deeg maken lukte vlot, ik liet het een half uurtje rusten terwijl ik de kindjes ging afhalen van school, en spoot het nadien vakkundig in de madeleinevorm. Tot hier toe allemaal geen probleem. Ik stelde de oventimer in op 10 minuten (minimumbaktijd volgens het recept) en ging wat met de kindjes spelen.

Toen het wekkertje begon te piepen, kon er voor de madeleines al geen hulp meer baten. Een bittere geur kwam mij tegemoet als ik de keuken binnenstapte, en de randjes waren net iets té goudbruin (ahum) gekleurd…

• Pin

Er kwam nog heel wat prutswerk aan te pas om die dingen uit de vorm te krijgen, en nog meer gepruts om die vorm weer proper te krijgen. Dus, Jeroen Meus, je had toch wel even kunnen vermelden dat je de vormpjes beter kan invetten! Ik had het moeten weten, maar ik steek het nog altijd op de alcohol van Volta.

En zo stond ik dus als een bezetene zandkoekjes te bakken, met een taterende peuter en een zingende kleuter rondom mij. Mijn hoofd heeft het geweten… (of was dat ook de alcohol?)

• Pin

* De dag nadien bleek dan ook nog dat ik onze grootste meid wel een zakje zandkoekjes voor de juf, maar geen boterhammen had meegegeven naar school. Met het schaamrood op de wangen heb ik mij maar vlug uit de voeten gemaakt.