Vandaag is een dag van ont-moeten… Het is meteen een gedachte waarbij ik even stilsta: vandaag leer ik nieuwe mensen kennen, maar blijft het “moeten” achterwege. Ik ben hier enkel en alleen voor mijzelf. “Je doet wat je zelf wilt, je vertelt waar jij je goed bij voelt. Ik vraag enkel om te proberen, en pas dan te beslissen”.
Iedereen kent Veerle Dobbelaere natuurlijk van tv. Maar wat veel minder geweten is, is dat ze een brede interesse én uiteenlopende bezigheden heeft. Een dikke tien jaar geleden ontstond uit haar liefde voor tafelen en gasten ontvangen het designlabel Clodette, waarvoor ze ondermeer tafellinnen en papierwaren ontwierp. Intussentijd groeide haar fascinatie voor psychologie en liep ze opleidingen coaching en mindfulness. “Met De gasten van Veerle kan ik al die passies combineren. Ik hou van een goed gesprek, een mooi gedekte tafel, samen genieten van kleine dingen en even vertragen in het leven.”
Dat is ook waar De gasten van Veerle voor staat: in kleine groep sta je even stil. Bij ons was dat rond De tafel en het thema “geluk”, maar Veerle heeft ook sessies over talent, succes of liefde. Wie dieper wilt graven, kan deelnemen aan “De dag”: een hele dag verdiepen, investeren in jezelf en je “wel-zijn”. Je krijgt enkele opdrachten mee om aan te werken. Je bespreekt ze in kleine groepjes en reflecteert samen met Veerle. Ze geeft daarbij handige tips en stelt open vragen – zonder oordeel – zodat je nét wat dieper nadenkt.
Na het werk is er tijd voor een voedende lunch, letterlijk én figuurlijk. Veerle nodigt een private chef uit om de gasten van een (h)eerlijk maal te voorzien. Ook tijdens de lunch gaat de verdieping verder: ze vraagt om enkel in groep te praten en stelt gerichte vragen die je ook bij het naar huis gaan nog stof tot nadenken geven. Als je weer buiten stapt, uit die warme oase midden in de stad, voel je je helemaal opgeladen. Je krijgt een goedgevulde goodiebag en heel wat nieuwe inzichten en warme contacten mee.
Onze groep op die koude februaridag is divers. We hebben een verzekeringsmakelaar, witlof-exporteur en mama van 3. We hebben mensen die houden van drukte en grote groepen, en anderen die net rust en regelmaat verkiezen. Er zijn gasten die graag hun persoonlijke ervaringen delen, er zijn er die liever luisteren. Maar dat is OK. Veerle laat ieder de ruimte om zich goed te voelen, maar zorgt er daarnaast ook voor dat we ons allemaal betrokken voelen en de kans krijgen ons verhaal – op de manier die wij verkiezen – te vertellen.
“Enkele jaren terug ging ik zelf bij een therapeut aankloppen. Ik wilde vaste patronen doorbreken, patronen waarvan ik maar niet leek los te komen. Dat intrigeerde mij. En dat is eigenlijk ook wat mij altijd heeft aangesproken in het theater. Ik ben geen actrice geworden om bekend te worden. Ik ben actrice geworden omdat ik het fascinerend vind diep in iemand’s hoofd te kijken en te begrijpen waar bepaalde acties vandaan kwamen”.
De gasten van Veerle is uit die verschillende interesses en invalshoeken ontstaan. “Als ik mensen coach, merk ik hoezeer er een diepe noodzaak is aan vertragen en bewuster leven“, verduidelijkt ze. “Ik wil de context, plaats en ruimte creëren om mensen in contact te brengen met pure waarden: verbinding, delen, luisteren en empathie. Als ik mijn gasten dan zie openbloeien – ze komen tot rust en vinden weer aansluiting met zichzelf – dan is mijn missie geslaagd.”
We sluiten onze sessie af met een korte mindfulness oefening. Ik besef dat ik er nog niet helemaal kan in opgaan. Het is moeilijk om de controle los te laten, om jezelf over te geven aan de woorden en aan niets te denken. Mijn hoofd overstroomt telkens weer met taakjes, overpeinzingen en dringende to do’s. “Dat geeft ook niet”, legt Veerle later uit. “Bedoeling is om gewoon te observeren wat er gebeurt. Als er gedachten komen: laat ze komen. Besef dat het maar gedachten zijn en niet wie je bent. Alleen al dát geeft ongelooflijk veel rust.”
We lopen de trap af richting de mooi gedekte tafel. Het tafellinnen baadt in de zonnestralen die op deze koude dag overvloedig aanwezig zijn. Het huis ruikt naar de eerste hyacinten op de salontafel. Els van Elisa Kookt brengt ons een ceviche van aubergine. Alleen al die titel intrigeert mij. Veerle vraagt ons om de eerste minuten niet te praten, maar enkel te proeven. Het levert een ongewoon tafereel op: 12 mensen die eten zonder te babbelen, en daardoor ook proeven zonder afleiding. Korianderzaad, appelazijn, rucola. Een zuurtje en wat pittigheid van peper… Als we weer mogen praten, gaat het gesprek verder in rustig tempo, zonder afleiding. Geen GSM’s, geen mensen die onderling praten, geen banale praatjes over het alledaagse. De sfeer is eerlijk, open, diepgaand.
Foto: Elisa kookt
Tussendoor mogen we de papieren rolletjes op tafel één voor één openvouwen. Er staan vragen op die we in de groep gooien. Echte doordenkers, zoals “Wanneer was je het gelukkigst?” en “Kan je ook gelukkig zijn als je iets niet krijgt?”. Geen vragen die je in één, twee, drie beantwoordt. Er wordt overlegd, geluisterd, gedeeld. Het gesprek daagt je uit wat verder na te denken, ver weg van de platgetreden paden en alomtegenwoordige clichés. Verrijkend.
De rest van de lunch is zo mogelijk nog lekkerder dan het verrassende voorgerecht: we vervolgen met wraps van slaharten met een Vietnamees-getinte koolsalade. Afsluiten doen we met dé ontdekking van het maal: chocolademousse zónder toegevoegde suiker, zónder eiwit en zónder room, maar mét een verslavend lekkere smaak. Els weet duidelijk wat ze doet. Ik ben verrast en uitgedaagd, en ook dat is de verdienste van deze dag.
Als ik mijn auto weer parkeer in Gent, ben ik net op tijd om de kinderen van school te halen. Ik schuif met hen aan de keukentafel en luister naar wat ze vandaag gedaan hebben. Nadien laat ik ze een dik uur spelen in bad voor we ook effectief aan wassen toe komen. Mijn to do lijst voor vandaag heeft nog geen enkel vinkje, maar dat hoeft ook niet. Vandaag is een dag van “ont-moeten”, en dat doet ongelooflijk veel deugd.
Heb je zin gekregen om ook eens aan te schuiven als één van De gasten van Veerle? Waag dan je kans! Ik mag één plaats aan De tafel en twee kortingsbonnen van € 50 weggeven. Laat mij hieronder in de reacties weten wat jouw kleine gelukjes op een doordeweekse dag zijn: wat maakt jou gelukkig, ook al is het nog zo klein. De actie loopt tot en met woensdag 7 maart 2018. De drie winnaars worden persoonlijk verwittigd.
Met dank aan Veerle voor de gastvrijheid!
Wat klinkt dat heerlijk, mekaar ont-moeten in een zin-gevende sfeer, zin om te proeven van elkaars gedachten en van het heerlijke dat wordt voorgeschoteld… Een ‘verschil’ kunnen maken voor iemand, zoals gisteren toen ik na 35′ wachtlijn ipv de telefoniste verwijten te maken haar kon erkenning geven voor het feit dat ze wel een hectische dag achter de rug had en blij zou zijn als ze straks thuis zou zijn en dan de bevrijdende lach horen bij haar, zoiets maakt mij gelukkig, en een vogel horen fluiten, een knuffel van m’n kinderen…. Er zijn elke dag zoveel dingen die me gelukkig maken…
De telefoniste zal wel verrast geweest zijn, ik kan mij voorstellen dat zoiets niet vaak voorvalt…
klinkt zalig: ont-moeten.. tegenwoordig moeten we namelijk al zoveel – en heel veel ervan leggen we helaas onszelf ook op..
mijn kleine gelukjes? wandelen in de natuur, een echt goed boek lezen, (diepgaande) gesprekken voeren en vooral luisteren – naar wat de andere te vertellen heeft of naar de geluidjes in de stilte van de natuur of naar het zachte ‘hmmhmmhmm’ van mijn kinderen die hoorbaar genieten van (wat ik telkens hoop) de lekkere en voedzame kost die ik op tafel probeer te toveren – en bovenal: hun knuffels
Die kleine armpjes rond je nek: dat is inderdaad zalig! 🙂 <3
Drie uur in de nacht. ‘Mamaaaaaaa’… ‘maaaaamaaaaaa !’ Jules, vier jaar, mijn kind. ‘Ik heb een knuffel nodig !’ Drie uur in de nacht, mijn kind wil een knuffel. Na een jaar knokken, mezelf verliezen, mezelf vinden maken die kleine dingen me gelukkig. Ik knuffel slaapdronken mijn naar liefde hunkerend kind en vind vervulling midden in de nacht.
<3 <3 <3
Geluk is genieten van de kleuren, geuren en stilte in mijn eigen huis als ik weer thuiskom.
Geluk is mijn petekinderen helpen groeien en hen met wijdgespreide armen naar me toe zien lopen om te knuffelen.
Geluk is iedere dag genieten van muziek, licht en liefde. Heerlijk wanneer tijdens samen musiceren met vrienden alles “klopt”, kleine momenten van verbinden in harmonie.
Geluk is, herinneren dat gelukkig zijn goed doet, en dan gewoon beslissen om gelukkig te zijn, elke keer opnieuw… X
Mooi! <3
mooi verhaal Annelies.
ik word al gelukkig van dit te lezen en dat dergelijke concepten bestaan. we lopen ons veel te veel voorbij en staan te weinig stil bij de kleine dingen.
als ik ‘s morgens het gordijn open doe, kan ik genieten van de mooie lucht, de stilte die ik kan horen ook al is het ontzettend druk in huis.
super van je om deze ervaring te delen
Daar geniet ik ook van, merci om te delen!
Dat zijn de simpelste dingen. Mijn kinderen die na het eten zeggen: ‘Dat was lekker!’ De basketter die na mijn sportmassage zegt: ‘You did your best job ever!’ Een heerlijk warm ontbijt na 20 km lopen. Less is more!
De simpele dingen zijn meestal de belangrijkste en de mooiste! 🙂
Leuk concept van Veerle en je verslag geeft een goed beeld wat te verwachten, hoewel, niets moet en alles kan, dat is het leuke eraan denk ik. Heerlijk toch om nieuwe mensen te ontmoeten, door al die nieuwe verhalen en inzichten leer je jezelf soms ook beter kennen. Voor mezelf, sinds ik al jaren chronisch pijnpatiënte ben na een slopende rugproblematiek, is het soms nog altijd moeilijk die dingen te vinden die me gelukkig maken, of correctie, ik vind ze wel, kwestie is er zoveel mogelijk energie uit te halen om als reserve op te bouwen voor die mindere dagen. Ik kan enorm genieten van de natuur, tout court, wandelen, de zon, veel, en wind, liefst niet teveel, voelen. Een babbeltje in het park met de hondeneigenaars die braaf op hun ravottende viervoeters wachten. De camera heb ik meestal op zak, ook daarvan kan ik genieten én nagenieten. Terug thuis is het dan even uitrusten in de zetel, maar dat geeft tijd om even zalig wegdromen met een thee en een stukje zwarte chocolade erbij en huiskat Wiskie aan mijn voeten, en ‘s avonds allemaal gezellig aan tafel bij een lekker dampend bord pasta…zo slecht zijn die doordeweekse dagen nog niet dus, hoewel ik er nu bewust wel de vijf tripjes naar het ziekenhuis en dokter van afgelopen week heb uitgelaten ?
Veel dingen om dankbaar voor te zijn, ook al is het niet allemaal perfect en makkelijk. <3
Je slaat de nagel op de kop, helpt me er ook aan herinneren dat ik dringend nog eens iets op de blog moet posten maar het was, en is, hier een geloop naar ziekenhuizen en dokters dat het niet meer normaal is, dus moet even terug mijn evenwichtige, ahum? ik terugvinden ?
Mooi?.
Klein geluk zit voor mezelf in volgende:
Onderweg naar werk in trein naar mooie wolkensluiers kijken en daarna op een roze wolk naar het werk wandelen.
Groter klein geluk:
mijn man die in de tuin gitaar speelt.
Grootste klein geluk:
mijn voorlopig nog thuiswonende jongens die vragen hoe mijn dag was… is in feite groot geluk.
Mooi! Veel om van te genieten. <3
Ik word op slag gelukkig met spontane positieve mensen om me heen en van nieuwe ontmoetingen met mensen die hun hart open stellen ?. Dat werkt zo inspirerend en geeft een gevoel van gewoon jezelf mogen zijn ???
Dat is waar, die verbinding die je dan voelt, dat kan echt deugd doen.
Ik word gelukkig van stilte,plantjes met een scheutje,koken,schaterende kids,lief kaartje,liefde!
Leuk dat kaartje! In deze “digitale” tijden kan zo’n papieren briefje echt plezier doen.
Zonneschijn op deze sneeuwdagen 🙂
Meer moet dat niet zijn om een glimlach op je gezicht te toveren! 🙂
Wat een inspirerend verhaal! Ik word gelukkig van zo een echte dikke knuffel van mijn nichtjes, van binnenkijken in gezellige woonkamers tijdens een middagwandelingetje, van een uurtje Chakrayoga bij Florence en van helemaal in de flow zijn van een goed boek!
Dat binnenkijken vind ik een leuke, had ik zelf nog niet bij stilgestaan. 🙂
Lijkt mij zeer leuk, ik doe dus graag mee! Kleine geluksmomenten zijn voor mij: de zon om mijn gezicht voelen, alleen op het strand ( het lawaai, de wind,…) & de kapriolen van de hond waardoor ik dikwijls gewoon luidop begin te lachen 😉
😀 😀 😀
Mooi verslagje! Ik word gelukkig van een lekkere kop koffie, een “prot”zoentje van mijn dochters, groen in huis, de zon op mijn gezicht, een goede nachtrust, warme voeten, een knuffel van mijn Joske en lekker eten op mijn bord ?
Dat lekker eten: I hear ya! 😉