Als passie, nederigheid en kunde samen komen, dan krijg je magie. Geen hoogdravendheid, geen arrogantie, geen snobisme. Alleen maar eerlijke gerechten met verfijnde smaken, eenvoudige bereidingen tot in de perfectie uitgevoerd en schilderachtige bordjes die doen watertanden.
Het is een mooie beschrijving van mijn bezoek aan De Vijf Seizoenen in Brakel. Ik was er een paar jaar terug al eens langs geweest, en had mij toen voorgenomen snel terug te keren. Maar je weet hoe dat gaat: er komt altijd iets tussen, en voor je het weet schuift dat ene restaurantbezoek altijd verder naar beneden op de ellenlange to do lijst.
Maar vakantie brengt raad én tijd, en dus zat ik op een zonnige donderdagmiddag, samen met mijn mama en papa, aan een mooi gedekte tafel met zicht op het terras en de kruidentuin van De Vijf Seizoenen. Broer en zus Jonas en Laurence staan achter de kookpotten, mama in de zaal. Een echte familiezaak dus.
Jonas en Laurence werken graag met streekproducten van lokale producenten. Ze dragen duurzaamheid hoog in het vaandel en kiezen bewust voor pure bereidingen. Naast hun menu “Seizoenen” bieden ze ook een volwaardig vegetarisch alternatief.
Wij gingen voor alle vijf gangen van het menu, en genoten van aperitief tot koffie. Starten deden we met de apero maison van gin en homemade vlierbloesemsiroop: voldoende bitterheid om de honger aan te scherpen! Erbij komen stuk voor stuk originele hapjes met seizoensgroenten. Ik laat jullie graag meegenieten.
Tomaten, geitenkaas en lavendel werden in het eerste voorgerecht gecombineerd tot een tongstrelend geheel. Zacht maar toch met mooi gedefinieerde smaken.
Daarna mochten we ons tegoed doen aan de blanke combinatie van bloemkool en noordzeetong. Alweer zo’n gerecht dat verrast in zijn eenvoud.
Vervolgens kwam “boerenkool – prei – oester – wei” op tafel. Ik ben normaalgesproken geen grote fan van oesters. Maar in een restaurant als dit deert dat niet: de bereiding is zo exquis dat je je op slag bekeert. Hier werden de zeevruchten gepocheerd en geserveerd met gestoofde prei, een krokant van boerenkool en saus op basis van wei. Heerlijk.
Voor het hoofdgerecht kregen we verschillende structuren van venkel voorgeschoteld, vergezeld van smeuïge aubergine, perfect gebakken zonnevis en saus van gefermenteerde soja. Ook hier waren alle ingrediënten perfect in balans: zuur, zout, zoet, bitter en zelfs een beetje umami van de saus.
Het zoet besluit bestond uit streekproduct matten (je weet wel, de vulling van de Geraardsbergse mattentaarten) met zongerijpte frambozen, sorbet van framboos en citroenmelisse. Verrassend!
Afsluiten deden we in stijl met koffie en nog meer lekkers: appeltaart, pâte de fruits en een praline van melkchocolade.
Ik schrijf hier niet vaak over restaurantbezoek, maar voor De Vijf Seizoenen maak ik graag een uitzondering. Wat een talent, en dat met die typische Vlaamse bescheidenheid erbovenop… Er zouden er meer zo moeten zijn. Hoed af voor Laurence en Jonas, en alles wat zij dag in dag uit (‘s middags én ‘s avonds) presteren. Een parel om te ontdekken.
Jaren geleden dat wij er nog eens gingen (ik groeide in die streek op :-)) maar ik moet daar precies toch eens werk van maken om nog eens langs te gaan 🙂
Awel ja! Bij mij was het ook 5 jaar geleden, maar ik hoop nu toch sneller weer te keren.