L’Epicerie du Cirque: originaliteit ten top

17 oktober 2015 | Een lepeltje lekkers

Begin juli kreeg ik een verrassend mailtje in mijn mailbox. Ter gelegenheid van de San Pellegrino Young Talents lijst werden een hele reeks etentjes bij aanstormend keukentalent georganiseerd. En ik kreeg de mogelijkheid om daaraan deel te nemen. Wie mij en deze blog een beetje volgt, weet dat ik daar niet lang over moest nadenken. Lekker eten, bij een “up-and-coming” chef, op een door mij gekozen dag en met mijn liefste echtgenoot erbij? Een moeilijke keuze was het niet.


En zo trokken we op een zonnige zaterdag richting Antwerpen. L’Epicerie du Cirque, het restaurant van chef Dennis Broeckx, is gelegen aan het hippe Zuid in de Volkstraat. Naast het restaurant bevindt zich “Le Comptoir“: een low-profile traiteurs- en delicatessenzaak waar je ook uitgebreid kan ontbijten, lunchen en brunchen.

L’Epicerie du Cirque doet wat Scandinavisch aan qua inrichting: warm en toch strak, licht maar toch intiem. We nemen plaats aan een tafeltje dicht bij de half-open keuken. Dennis heet ons persoonlijk welkom en stelt voor het menu te serveren: maar liefst zes gangen hoogstaande, culinaire pareltjes. We starten met een fris glaasje huischampagne, waarbij een arsenaal aan fijne hapjes geserveerd wordt:

  • Bouchot mosseltjes met curry en koriander
  • Crème van avocado met haddock, olie van chinese bieslook en quinoa
  • Spoon met tartaar van nobashi garnaal, krokante quinoa, harissa, koriander en sumac
  • Zeeuwse oester met vinaigrette van bloemkoolblad, couscous van bloemkool en kasha (geroosterde boekweit)
  • Gebakken bloemkool met creme van oester, kervel en kasha


De toon was meteen gezet: de keuken van Dennis is duidelijk inventief, fris en modern. Je hele smaakpalet wordt onmiddellijk gewekt, en de aroma’s nemen je mee op een reis naar verre oorden, zonder overdreven gecompliceerd te zijn. Alles blijft herkenbaar, maar toch word je van bij de eerste hap omvergeblazen.


De menu’s kan je bij l’Epicerie du Cirque met aangepaste wijnen, bieren of – hoe origineel – sapjes bestellen. We besloten meteen de proef op de som te nemen, en bij het eerste voorgerecht van broccoli, beurre noisette en zuring het bijpassend sap van groene appel, selder, komkommer, tarwegras en gember te bestellen: een erg verrassende combinatie. De warme huiselijkheid van de groentenschotel werd perfect aangevuld door de frisse kruidigheid van het sap.

Het tweede voorgerecht liet niet lang op zich wachten: een royale roodbaarsfilet met gesmoorde prei, geroosterde amandelen, gerookte paling en rauwe preiringen. Erbij kwam een witte, Portugese wijn uit de Lima-vallei.


Dit visgerecht doet wat klassieker aan dan wat we tot nu toe op ons bord kregen, maar is daarom niet minder geslaagd. Dennis weet duidelijk hoe je klassieke smaken toch vernieuwend op het bord brengt.


De volgende gang is een echt meesterwerkje, zoals ik er nog nooit één gezien heb. Het lijkt wel of we een nestje op een vlek inkt, met daarin een ei op ons bord krijgen. Het blijkt geschaafde zomertruffel op inktvisinkt, met inktvis en spiegelei te zijn. Het is één van de meest originele gerechten dat ik ooit gegeten heb. En toch past alles wonderwel: het bijna zoete aroma van de truffel, met de boterzachte inktvis en de ijzersmaak van het ei die alles doorsnijdt, het is “a work of art”. In het glas komt sap van gele biet, ananas, gember en peer: een troostende, huiselijke smaak die het gerecht de ster laat zijn.

Het hoofdgerecht is in eigen vet gegaarde lomo maturado, nadien geroosterd op de green egg, met hollandaise, waterkers en lavas. Hierbij wordt een rode Vini Rabasco uit de Abruzzo geserveerd.


Ik val in herhaling, maar het is opnieuw een erg lekker gerecht. Ook hier lijkt chef Dennis terug te grijpen naar de klassiekers, maar ze worden op zo’n verrassende manier gebracht, dat je niet anders kan dan de keuken enorm bewonderen.


Na deze copieuze maaltijd besluiten we het kaasgerecht over te slaan, en meteen voor het zoete nagerecht te kiezen. Het wordt een ijs van duindoornbes met gezouten caramel, witte chocolade en maïs. Alweer toont de chef zich van zijn meest inventieve kant: geen voorgekauwde combinaties, geen ultrazoete afsluiter. Integendeel: we genieten van de bijna neutrale maïs, het friszure ijs en de smeuïge toets van de witte chocolade.

Bij de koffie verschijnt nog een prachtig assortiment mignardises: brownie, guimauve, limoentartelettes, madeleine, kokosmacaron en vers rood fruit, ze passeren allemaal de revue. Het mag duidelijk zijn dat je hier niet met honger buitengaat. Ik heb ‘s avonds in elk geval niet meer moeten eten!

Het is voor mij zo klaar als een klontje dat Dennis een enorm talent is. Wat hij ons die zaterdag voorschotelde, het was indrukwekkend. Ik vind het altijd leuk als ik gerechten voorgeschoteld krijg die wel herkenbaar zijn qua smaken, maar waarvan ik, als – al zeg ik het zelf – vrij ervaren amateur kok, niet weet hoe ik er thuis aan moet beginnen. En dat soort gerechten stond hier in overvloed op tafel. De smaken zijn superieur, de bediening correct en onopvallend, de restaurantervaring allesomvattend. Net wat je zou verwachten van een gastronomisch restaurant als dit.


Heel erg bedankt Dennis, Ellen en San Pellegrino om mij dit avontuur te laten beleven. Het was onvergetelijk.

 

3 Reacties

  1. Claire

    Wauw, dat klinkt als een adresje om te bookmarken voor een speciale gelegenheid! Heb je ook een idee van richtprijzen? Op de website vind ik niet meer info, en da’s toch ook niet onbelangrijk 🙂

    Antwoord
    • Een lepeltje lekkers

      Geen idee, sorry, wij waren er op uitnodiging van San Pellegrino.

      Antwoord
  2. fieke

    Mmm, die gerechtjes zien er pareltjes uit!

    Antwoord

Laat hier een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Pin It on Pinterest