Hoe ik het klaarspeel… en jij binnenkort ook!

12 oktober 2014 | Een lepeltje lekkers

Ik krijg wel eens de vraag van vrienden en collega’s hoe ik het allemaal klaarspeel. Twee kindjes, een wederhelft die af en toe in het buitenland vertoeft en heel dikwijls ‘s avonds en in de weekends (kortom, als de meisjes en ikzelf wel thuis zijn…) riebendebie is, voltijds werken, het huishouden een beetje binnen de perken houden en dan ook nog al die zelfgebreide maaltijden op tafel zetten. Wel, eerlijkgezegd, ik stel mij soms helemaal dezelfde vraag als ik rond een uur of negen, na 14u crossen van hot naar her, kleine en grote pijntjes verzorgend en links en rechts nog een troostende arm om een treurig schoudertje slaand, in onze kruimelige sofa plof.

Ik denk dat het gewoon passie is… Het klinkt misschien een beetje wollig, maar ik kan geen andere beschrijving bedenken die de lading dekt. Ik éét gewoon graag, en ik word kriegelig als ik een paar dagen na elkaar rommel eet. Ik vind voeding ook heel erg belangrijk, voor onze twee opgroeiende dochters, voor de papa die veel energie nodig heeft voor al die avonden en weekends (en zijn drie vrouwen erbovenop), en voor de mama die probeert niet op een tientonner te gelijken. Ik ben er heilig van overtuigd dat je goed voelen, zowel in je hoofd als in je vel, voor een groot stuk bepaald wordt door wat je naar binnen werkt. OK, er zijn heel wat andere factoren die een rol spelen, maar daar heb je meestal geen vat op, dus steek ik liever mijn energie en tijd in wat ik wél kan beïnvloeden.

Maar je kan het wel willen, maar daarom is het nog niet gelukt natuurlijk… Eerlijk is eerlijk: bij mij lukt het ook niet altijd! Het is niet omdat ik hier mooie foto’s van bordjes lekker zelfbereid eten post, dat we ook niet eens dit in de oven gooien:

Of dit snel nog gaan afhalen na een dagje om in te kaderen (*ironic frown):

Maar zoals gezegd: als dat te vaak voorvalt, word ik ambetant. Dan heb ik échte groenten nodig (niet die rode kwak die – als je de verpakking mag geloven – gemaakt is van tomaten geplukt op een belachelijk groene heuvel in Toscane), olijfolie die niet in een chemisch fabriek gefabriceerd is, pasta van goeie kwaliteit, … om mijzelf weer een beetje mijzelf te voelen. Sommige mensen hebben dat gevoel helemaal niet, en daar is ook niets mis mee, ik kan er alleen niet over meespreken. Maar als je dat gevoel ook kent, wil ik je graag een beetje bijstaan. Deze blog is deels bedoeld om mensen te tonen dat lekker eten niet moeilijk of ingewikkeld hoeft te zijn, en deels om mensen te inspireren die wel willen maar niet kunnen.

Alle receptjes die hier staan, zijn zélf gemaakt, zélf getest. En dat in “real life”: na een dagje werken, wanneer ik om zes uur de voordeur achter mij toesla met een kleuter aan mijn hand en een peuter op mijn arm, in een keuken waar de jongste de hele “plastieken pottekes-lade” heeft leeggehaald, zodat ik een waar hindernissenparcours moet afleggen om van het aanrecht tot het fornuis te geraken. En op momenten dat er eentje loopt te zeuren dat ze filmpjes wil kijken, en de andere aan mijn been hangt. Op dagen dat het enige vooruitzicht dat mij nog blij kan maken, de kruimelige sofa is.

Ik krijg zelf een beetje de kriebels van de “goed nieuws shows” in magazines of op sociale media. Gelukkig zijn er genoeg bloggers die “het leven zoals het is” tonen (zoals zij en zij). Dat was ook wat ik wilde toen ik deze blog startte. Ik denk dat ik de teugels onderweg een beetje gelost heb tussen het upgraden van mijn fotografiekunsten, en het opzetten van een ware “social media blast” om mijn blog te promoten… Niet dat er iets veranderd is aan dat “real life”: wat je hier ziet is nog steeds echt. Maar ik wil vanaf nu wat meer “your long lost friend” zijn, die naast je staat als je zuchtend een snijplank uit de kast haalt, in échte situaties zoals hierboven beschreven. Ik hoop dat ik jullie, de lezers, daarmee méér zal kunnen inspireren dan met een simpel receptje. Die blijven er natuurlijk bijhoren, no worries, dit is en blijft een foodblog, niewaar! Maar ik wil ook mijn tips delen, uit het leven gegrepen, die jouw keuken een aangenamere plaats kunnen maken, die kunnen helpen om door het bos hier en daar nog een boom terug te vinden. En hopelijk kan ik jullie daarmee inspireren om zelf aan de slag te gaan, eens iets uit te proberen en zelf te ontdekken wat werkt en wat niet!

Dit is trouwens wat ik gisteren aantrof als ik mijn hoofd even uit de keuken stak:

Herkenbaar? 🙂

Tags

19 Reacties

  1. Elke

    Jaaahhh heel herkenbaar!!

    Antwoord
  2. prinses op de kikkererwt

    Haha, wat grappig, die kast :). ZOOO herkenbaar.
    Ik ben trouwens al een tijdje op zoek naar recepten voor twee dagen waarmee je niet twee dagen op rij hetzelfde moet eten. Dus één keer koken, twee keer eten, maar de tweede dag niet het gevoel hebben dat je opgewarmde kost van gisteren eet (simpel voorbeeld: spaghetti op dag één en meteen met de saus een lasagna voor dag 2 creëren). Als je daar eens iets rond zou willen doen, ben ik je grootste fan ;).

    Antwoord
    • lieziepeasy

      Geloof het op niet, maar dat staat inderdaad op mijn lijstje! Al zal het nog niet voor direct zijn, heb nog wat tijd nodig om het uit te werken! 🙂

      Antwoord
  3. sarahgiebens

    Ik ben zelf nog absoluut geen mama dus weet ik niet hoeveel werk dat allemaal is, maar dat je dat allemaal kan is echt knap. Super dat je de ‘long lost friend’ wil zijn 🙂 Ik moet toegeven dat wij thuis na een lange dag echt niet veel zin meer hebben om een degelijke en gezonde maaltijd op tafel te zetten en dan wordt het al snel een spaghetti of heel simpel: brood.
    Maar met jouw hulp kan dat misschien wel veranderen 😉

    Antwoord
  4. kimos80Kim

    Geef mij idd ook maar echt voedsel, daar zet ik mij na een lange dag graag voor aan het fornuis. Om mijn zoontje te leren dat het niet moeilijk hoeft te zijn om vers eten te bereiden maar ook om onszelf goed in ons vel te doen voelen. Want idd net als jij, krijg ik van te veel lasagna, friet en pizza een slecht gevoel in mijn lijf.

    Antwoord
  5. trijnewijn

    En dan denk je ‘oef, ik ben niet de enige’. Merci hiervoor!

    Antwoord
  6. Claudia

    Herkenbaar! 🙂 Mooi verwoord! Zit in hetzelfde schuitje met een fulltime job, 2 dochtertjes, een drukbezette man en een beginnende foodblog. Zin in en passie is het inderdaad…maar soms denk ik na het hollen en crossen ook wel eens ‘ik ben gewoon gek’ 🙂 Ik kijk al uit naar jouw tips!

    Antwoord
    • lieziepeasy

      Hier hetzelfde. Af en toe bekruipt mij het gevoel: waar ben ik in godsnaam mee bezig. Maar dan ploeter ik weer verder en tja… dan gaan we maar weer de keuken in! 😉

      Antwoord
  7. Sophie

    Heel herkenbaar Annelies. En ik denk dat het een goede keus is om voor “echt” te gaan.

    Antwoord
  8. myfoodblognl

    Leuk geschreven en respect hoor, dat je alle ballen in de lucht houdt!

    Antwoord
  9. Peggy's Pastime

    Oei, oei, dat valt onder de noemer “zich uitleven” 😉 !

    Antwoord
  10. Joke Vannieuwenhuijse

    Hoe herkenbaar toch allemaal he… “ploetermoeder”, “kruimelsofa”, “een uitgeladen kast met plastic potjes”,… Ik lees precies “the story of my life”, al zou ik het waarschijnlijk minder mooi op papier krijgen… en ook mijn borden ogen minder sjiek, maar hey, voor je begint te zweven, ik heb andere kwaliteiten zenne! 😉 kom je 25 okt ook naar de reünie? Ik kom alleen iets drinken, normaal gezien, heb andere verplichtingen… keep up the good work, lieziepeasy!!!

    Antwoord
    • lieziepeasy

      Leuk dat ik niet alleen ben ;). Ik kan de 25ste spijtiggenoeg niet komen, ik zit dan in Londen…

      Antwoord
  11. Anneke

    Zalig Annelies, altijd heerlijk om je blog te lezen, heb al veel gehad aan he recepten en ik kijk al uit naar meer van die real-life stories, een hart onder de riem van elke ‘ploetermoeder’ die haar gezin wil voorzien van lekkere en gezonde maaltijden en n gezellige thuis! Keep up the god work zou k zeggen! Groetjes

    Antwoord
    • lieziepeasy

      Bedankt Anneke! Dat is net wat ik wilde met deze blog, ik probeer er nu wat meer op de focussen 🙂

      Antwoord

Laat hier een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Pin It on Pinterest